Żywienie na wczesnych etapach sprzyja optymalnemu rozwojowi młodych zwierząt

Odpowiednie żywienie młodych zwierząt jest niezbędne do uzyskania dobrych wyników zootechnicznych i ekonomicznych. Proces porodu, po którym często następują intensywne procesy i przemieszczenie, wywołuje u młodego zwierzęcia duży stres, niezależnie od tego, czy jest to prosię, cielę czy młody ptak. Matka Natura nie zawsze zapewnia młodym zwierzętom składniki odżywcze niezbędne do przeżycia. Dlatego też precyzyjne żywienie młodych zwierząt na wczesnym etapie rozwoju jest niezbędne do stymulowania początkowego dojrzewania przewodu pokarmowego. Przewód pokarmowy to pierwsza linia obrony przed chorobami. Jest także odpowiedzialny za efektywne pobieranie składników odżywczych. 

W przeciwieństwie do innych gatunków, ptaki mają w swoim organizmie magazyn żywieniowy – pozostałości woreczka żółtkowego. Z drugiej strony, w przeciwieństwie do innych gatunków w profesjonalnej hodowli, ptaki – niezależnie od tego czy są to kurczaki czy indyki – zazwyczaj nie mają dostępu do paszy bezpośrednio po wylęgu. Cały proces – wylęg, klasyfikacja, sortowanie, przechowywanie i transport, aż do momentu umieszczenia jednodniowego kurczęcia w gospodarstwie – może trwać od 24 do 72 godzin. Okoliczności te sprawiają, że w sposób oczywisty żywienie na wczesnych etapach w kurniku ma ogromny wpływ na późniejszą wydajność. 

Oprócz zewnętrznych czynników stresogennych, z którymi młode ptaki muszą się zmierzyć po wylęgu, następuje również gwałtowna zmiana w żywieniu. Podczas gdy żółtko składa się zasadniczo z tłuszczów i białek, w cząsteczkach specyficznych dla drobiu, ptak ma później do czynienia głównie z tłuszczami roślinnymi, białkami i oczywiście dużą ilością skrobi. Dobrze wyważony prestarter może ułatwić to przejście. 

W ciągu ostatnich dziesięcioleci selekcja genetyczna doprowadziła do ogromnego wzrostu wielkości miotu. Zwiększona liczba żywo urodzonych prosiąt w miocie oznacza również więcej wyzwań krótko po narodzinach: więcej prosiąt o niższej wadze, zwiększona konkurencja o odpowiednie spożycie siary oraz ogólna rywalizacja o dostęp do strzyków lochy… Wszystkie te wyzwania doprowadziły do zwiększonej wrażliwości prosiąt o niskiej żywotności. 

Dobrze zbilansowany i innowacyjny superprestarter, wspierający cały miot od samego początku, jest niezbędny dla zmaksymalizowania sukcesu i rentowności po odsadzeniu. Pasza ta musi charakteryzować się wysokimi walorami smakowymi, zachęcającymi do jej spożycia, musi stymulować rozwój przewodu pokarmowego i dostarczać składników odżywczych w celu wzmocnienia stanu zdrowia. Superprestarter nie tylko poprawia spożycie paszy przed odsadzeniem, ale również zwiększa liczbę prosiąt samodzielnie spożywających paszę przed odsadzeniem. Wzrost tej ostatniej liczby ma pozytywny wpływ na ogólną wydajność prosiąt po odsadzeniu (zob. Rycina 1). 

W branży mleczarskiej przyszły potencjał produkcji mleka jest w dużej mierze określany przez zdrowie i wzrost w pierwszych tygodniach po narodzinach. To trudny okres, w którym odbywa się większość procesów i ma miejsce większość zgonów w całym dwuletnim okresie chowu. Kolejnym wyzwaniem jest przygotowanie żwacza w taki sposób, aby cielę mogło płynnie przejść z mleka na paszę stałą. Rozwój żwacza może być jednak ograniczony, gdy cielę zbyt długo karmione jest zbyt dużą ilością mleka / preparatu mlekozastępczego.  

W pierwszej połowie okresu karmienia mlekiem nacisk kładziony jest na maksymalizację wzrostu poprzez wysoki pobór paszy płynnej. W drugiej połowie okresu karmienia mlekiem należy stymulować cielę do przyjmowania zwiększonej ilości paszy stałej poprzez stopniowe odsadzanie. Prowadzi to do szybkiego pobierania paszy stałej przed odsadzeniem, co jest gwarancją dobrej wydajności po odsadzeniu. 

Celem jest ukształtowanie związku między matczynym / zasadniczym żywieniem młodego zwierzęcia a późniejszym podawaniem paszy. Chcemy, aby ptaki, prosięta i cielęta jak najszybciej spożywały paszę, co umożliwi prawidłowy rozwój układu pokarmowego. Dzięki temu będziemy mogli w pełni wykorzystać potencjał genetyczny zwierząt i zmaksymalizować zyskowność dla rolnika.